Vulvovaginal Pyogenic InfectionsVul

Vulvovaginal Pyogenic Infections
Vulvovaginal pyogenic infections include abscesses of Bartholin’s and Skene’s glands, infected labial inclusion cysts, labial abscesses, furunculosis, and hidradenitis. Most infections are related to both aerobic and anaerobic organisms arising from the normal vaginal and cervical flora. N. gonorrhoeaeis responsible for approximately 10% of these infections. The majority of nonvenereal abscesses are caused by anaerobic bacteria. Parker and Jones recovered anaerobes in 66% of 75 patients with such infections. Similarly, Swenson and associates recovered anaerobes from 10 of 15 patients with Bartholin’s gland abscess. Anaerobic streptococci and Bacteroidesspecies were cultured from these abscesses. The clinical course of such infections is indistinguishable from that associated with other pathogens. Brook 21,22 summarized the microbiology of 40 vulvovaginal infections, including Bartholin’s abscesses (26 cases), vulvar abscesses, vaginal abscesses and labial wounds (4 cases each), and labial cyst abscesses (2 cases). Aerobic bacteria only were recovered in 4 (10%), anaerobic bacteria only in 12 (30%), and mixed aerobic and anaerobic flora in 24 (60%) (Table 1). There were 32 aerobic and facultative isolates (0.8 per site) of 71 anaerobes (1.8 per site). The average number of isolates was the highest in vaginal abscesses. The predominant aerobic organisms were E. coli, N. gonorrhoeae, and S. aureus. The most frequently isolated anaerobes were Peptostreptococcus sp. and Bacteroidessp. -lactamase-producing bacteria (BLPB) were isolated in 90% of the patients. The predominant BLPB were B. fragilisgroup and Prevotellaand Porphyromonassp., Enterobacteriaceae, and Staphylococcussp. In diabetic patients, the inflammation can extend to deeper structures of the perineum, the lower extremities, or the back and cause extensive necrosis. Other pathogens in addition to Peptostreptococcusspecies and B. fragilisare S. aureusand facultative streptococci, particularly Streptococcus pyogenes. Therapy consists primarily of surgical drainage; antibiotics are of secondary importance. In the absence of bacteriological and antibiotic susceptibility data, initial selection of drugs should include those effective against both aerobic and anaerobic bacteria of vaginal-cervical origin. Broad-spectrum antibiotics such as ampicillin or the cephalosporins are often useful. If -lactamase-producing anaerobes are suspected, however, clindamycin, chloramphenicol, cefoxitin, metronidazole, imipenem, or a combination of a penicillin and a -lactamase inhibitor should be administered.

Hasil (Thai) 2:

vulvovaginal pyogenic ติดเชื้อ
vulvovaginal การติดเชื้อฝี pyogenic รวมของ Bartholin และต่อม Skene ของซีสต์รวมริมฝีปากติดเชื้อฝีริมฝีปาก, กระดูกและ hidradenitis การติดเชื้อส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตทั้งออกซิเจนและไม่ใช้ออกซิเจนที่เกิดขึ้นจากพืชในช่องคลอดและปากมดลูกปกติ N. gonorrhoeaeis รับผิดชอบในการประมาณ 10% ของการติดเชื้อเหล่านี้ ส่วนใหญ่ของฝีทางเพศสัมพันธ์ที่เกิดจากแบคทีเรีย ปาร์กเกอร์และโจนส์หาย anaerobes ใน 66% ของ 75 ผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อดังกล่าว ในทำนองเดียวกัน Swenson และผู้ร่วมกู้คืน anaerobes 10 จาก 15 ผู้ป่วยที่มีฝีต่อม Bartholin ของ streptococci Anaerobic และ Bacteroidesspecies เพาะเลี้ยงจากฝีเหล่านี้ หลักสูตรทางคลินิกของการติดเชื้อดังกล่าวเป็นแยกไม่ออกจากที่ที่เกี่ยวข้องกับโรคอื่น ๆ ห้วย 21,22 สรุปจุลชีววิทยา 40 vulvovaginal ติดเชื้อรวมทั้งฝี Bartholin ของ (26 ราย) ปากช่องคลอดฝีฝีและแผลในช่องคลอดริมฝีปาก (4 กรณีแต่ละ) และฝีถุงริมฝีปาก (2 ราย) แบคทีเรียแอโรบิกเท่านั้นที่หายใน 4 (10%), แบคทีเรียเฉพาะใน 12 (30%) และผสมพืชออกซิเจนและไม่ใช้ออกซิเจนใน 24 (60%) (ตารางที่ 1) มี 32 สายพันธุ์แอโรบิกและตามอำเภอใจได้ (0.8 ต่อสถานที่เดียวกัน) 71 anaerobes (1.8 ต่อสถานที่เดียวกัน) จำนวนเฉลี่ยของเชื้อเป็นที่สูงที่สุดในฝีในช่องคลอด ชีวิตแอโรบิกที่โดดเด่นเป็นเชื้อ E. coli, N. gonorrhoeae และเชื้อ S. aureus anaerobes มากที่สุดแยกบ่อย Peptostreptococcus SP และ Bacteroidessp แบคทีเรีย -lactamase ผลิต (BLPB) ที่แยกได้ใน 90% ของผู้ป่วย BLPB เด่นเป็นบี fragilisgroup และ Prevotellaand Porphyromonassp. Enterobacteriaceae และ Staphylococcussp ในผู้ป่วยโรคเบาหวานการอักเสบสามารถขยายไปยังโครงสร้างลึกของ perineum ที่ขาหรือหลังและก่อให้เกิดเนื้อร้ายที่กว้างขวาง เชื้อโรคอื่น ๆ นอกเหนือไปจาก Peptostreptococcusspecies และบีเอส fragilisare aureusand streptococci ตามอำเภอใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Streptococcus pyogenes บำบัดประกอบด้วยหลักของการระบายน้ำผ่าตัด ยาปฏิชีวนะที่มีความสำคัญรอง ในกรณีที่ไม่มีข้อมูลความไวต่อยาปฏิชีวนะแบคทีเรียและการเลือกครั้งแรกของยาเสพติดควรจะรวมถึงผู้ที่มีผลต่อทั้งแบคทีเรียแอโรบิกและไม่ใช้ออกซิเจนของแหล่งกำเนิดในช่องคลอดปากมดลูก ยาปฏิชีวนะในวงกว้างสเปกตรัมเช่น ampicillin cephalosporins หรือมักจะมีประโยชน์ หาก anaerobes -lactamase ผลิตเป็นที่สงสัย แต่ clindamycin, chloramphenicol, cefoxitin, metronidazole, imipenem หรือการรวมกันของยาปฏิชีวนะและสารยับยั้ง -lactamase ควรจะบริหาร

Hasil (Thai) 3:

vulvovaginal เชื้อ
pyogenic vulvovaginal pyogenic เชื้อ ได้แก่ ฝีของสันนิฐานและกริชของต่อมที่ติดเชื้อทางโทริมฝีปากริมฝีปาก , ฝี , การกำจัดสารหนูและ Hidradenitis . เชื้อส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับทั้งแอโรบิค และ anaerobic สิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นจากปกติ ช่องคลอด ปากมดลูก และฟลอร่า . gonorrhoeaeis รับผิดชอบประมาณ 10 % ของเชื้อเหล่านี้ส่วนใหญ่ของ nonvenereal ฝีที่เกิดจากออกซิเจน . ปาร์คเกอร์และโจนส์ฟื้นตัวหลักวิชาใน 66 % 75 ผู้ป่วยติดเชื้อดังกล่าว ในทำนองเดียวกัน สเวนสัน และสมาคมกู้หลักวิชาจาก 10 15 ผู้ป่วยต่อมบาร์โทลินฝี เชื้อแอนแอโรบิกและ bacteroidesspecies เพาะเลี้ยงจากฝีเหล่านี้หลักสูตรทางคลินิกของเชื้อดังกล่าวก็ไม่ต่างอะไรจากที่เกี่ยวข้องกับเชื้อโรคอื่น ๆ ห้วย 21,22 สรุปจุลชีววิทยา 40 เชื้อ vulvovaginal รวมทั้งสันนิฐานฝี ( 26 ราย ) ปากช่องคลอดฝี , ฝีและแผลในช่องคลอดริมฝีปาก ( 4 กรณีแต่ละ ) , และริมฝีปากซีสฝี ( 2 ราย ) แบคทีเรียแอโรบิกเท่านั้นที่พบใน 4 ( ร้อยละ 10 )แอนแอโรบิกแบคทีเรียเพียง 12 ( 30% ) และผสมแอโรบิค และ anaerobic flora ใน 24 ( 60 % ) ( ตารางที่ 1 ) มี 32 ไอโซเลตและแอโรบิกอย ( 0.8 ต่อเว็บไซต์ ) 71 หลักวิชา ( 1.8 ต่อเว็บไซต์ ) ค่าเฉลี่ยของจำนวนที่แยกได้สูงสุดในช่องคลอดฝี . เด่นที่มีสิ่งมีชีวิตใน E . coli , เอ็นโก โน เรีย และ S . aureus .ส่วนใหญ่มักแยกเป็น sp . และหลักวิชา peptostreptococcus bacteroidessp . การศึกษาแบคทีเรียผลิต ( blpb ) ถูกแยกใน 90% ของผู้ป่วย การ blpb เด่นคือ B และ fragilisgroup prevotellaand porphyromonassp . ผิดเพี้ยน และ staphylococcussp . ในผู้ป่วยเบาหวานการอักเสบสามารถขยายโครงสร้างลึกของ perineum , แขนขาลดลงหรือกลับไปเพราะกว้างขวางตรง เชื้อโรคอื่น ๆ นอกจาก peptostreptococcusspecies และ B fragilisare S . aureusand อยครั้ง โดยเฉพาะเชื้อแบคทีเรียสัตว์ . การรักษาประกอบด้วยหลักของการผ่าตัดระบาย ; ยาปฏิชีวนะของระดับความสำคัญ ในการขาดของแบคทีเรียยาปฏิชีวนะข้อมูลและบันทึกการเลือกเริ่มต้นของยาควรจะรวมถึงผู้ที่มีประสิทธิภาพต่อทั้งแอโรบิค และ anaerobic แบคทีเรียในช่องคลอดปากมดลูก ที่มา ยาปฏิชีวนะสเปกตรัมกว้าง เช่น แอมพิซิลลิน หรือเซฟาโลสปอรินมักจะเป็นประโยชน์ ถ้าการศึกษาการผลิตหลักวิชาต้องสงสัย อย่างไรก็ตาม คลินดามัยซินมาตอลโซล อิมิพีเนม , ,หรือการรวมกันของเพนนิซิลลิน และการศึกษา ซึ่งควรบริหาร .