The purpose of this article was to

The purpose of this article was to examine
one aspect of pedagogy, verbal communication, between museum educators and young
children, in terms of its appropriateness for
young children according to the field of ECE
as influenced by DP, since ME has already
made good use of education theories based
on DP (Garcia, 2012). It also discusses the
above-mentioned verbal communication in
terms of power sharing between museum
educators and children.
Verbal and other communication problems
according to the ECE approach based on DP
were not evident in the English programs
and the model of the child as a scientist had
affected communication. However, children
were not allowed scope to assume initiative,
make suggestions for activities, or assess
what they did and thus to share power.
In Greece, the initiative and power in the
programs was with the adult, who wanted to
fill children’s heads with information. There
was only one exception, when the educator used the problem-solving approach. It
became apparent that the problems caused
by the educators’ language were partly due
to the fact that some activities did not have
a clear purpose or were included so as to
show children something new, even though
that was done fleetingly. The child model on
which the observed activities are based is
mainly one of the sinner child, which indicates an imbalance of power in favor of the
adults.
It was evident that in Greece educators
employed mainly memory questions and
closed questions, whereas the English educators mainly used developmental questions.
Educators in both countries seemed to have
in mind the model of the programmatic talker
who “maintain[s] the theme of conversation
by continually asking directive questions; . . .
pick[s] up only those spontaneous contributions by children that fit in with their theme;
and . . . ignore[s] or fend[s] off other offerings from the children” (Wood, McMahon, &
Cranstoun, 1980, p. 79).
The above features of

Hasil (Melayu) 1:

Tujuan artikel ini adalah untuk mengenalpasti salah satu aspek pedagogi, Komunikasi lisan, antara pendidik Muzium dan muda Kanak-Kanak, dari segi kesesuaiannya dengan bagi kanak-kanak kecil mengikut bidang ECEdipengaruhi oleh DP, semenjak saya telahdibuat menggunakan teori-teori pendidikan yang berasaskan pada DP (Garcia, 2012). Ia juga membincangkan dengan Komunikasi lisan yang tersebut di atas dalam syarat-syarat perkongsian antara muzium kuasa warga pendidik dan anak-anak. Lisan dan lain-lain masalah komunikasi menurut pendekatan ECE berdasarkan DP tidak jelas dalam program Bahasa Inggeris dan model kanak-kanak itu sebagai seorang saintis menjejaskan komunikasi. Walau bagaimanapun, kanak-kanaktidak dibenarkan skop untuk menganggap inisiatif, membuat cadangan untuk aktiviti-aktiviti, atau menilai apa yang mereka lakukan dan dengan itu untuk berkongsi kuasa. Di Greece, inisiatif dan kuasa di dalam Program adalah orang dewasa yang ingin isi kepala kanak-kanak dengan maklumat. Tiadaadalah hanya satu pengecualian, apabila pendidik dalam menggunakan pendekatan penyelesaian masalah. Ia menjadi jelas bahawa masalah-masalah yang disebabkan oleh para pendidik bahasa adalah sebahagiannya disebabkan kepada fakta bahawa beberapa aktiviti tidak suatu maksud yang jelas atau so sebagai untuk menunjukkan kanak-kanak sesuatu yang baru, walaupun yang telah dilakukan fleetingly. Model kanak-kanak padaiaitu aktiviti yang diperhatikan adalah berdasarkan terutamanya salah seorang anak yang berdosa, yang menunjukkan ketidakseimbangan kuasa menyokong di dewasa.Ia adalah jelas bahawa dalam pendidik Greece bekerja terutamanya ingatan soalan dan ditutup soalan, manakala pendidik Bahasa Inggeris terutamanya digunakan pembangunan soalan. Pendidik di kedua-dua negara seolah-olah telah diingat model talker dalam perancanganyang "mengekalkan [s] tema perbualan dengan terus-menerus meminta arahan soalan; . . . mengambil [s] hanya sumbangan tersebut spontan oleh kanak-kanak yang sesuai dengan tema mereka;... mengabaikan [s] atau menentang [s] persembahan lain daripada kanak-kanak "(Wood, McMahon, & Cranstoun, 1980, ms. 79).Ciri-ciri di atas

Hasil (Melayu) 2:

Tujuan artikel ini adalah untuk mengkaji
satu aspek pedagogi, komunikasi lisan, antara pendidik muzium dan muda
kanak-kanak, dari segi kesesuaian untuk
anak-anak muda mengikut bidang ECE
yang dipengaruhi oleh DP, sejak ME telah
dibuat menggunakan baik teori pendidikan berdasarkan
pada DP (Garcia, 2012). Kursus ini juga membincangkan
komunikasi lisan di atas dalam
segi perkongsian kuasa antara muzium
pendidik dan kanak-kanak.
Masalah Komunikasi lisan dan lain-lain
mengikut pendekatan ECE berdasarkan DP
tidak jelas dalam program bahasa Inggeris
dan model kanak-kanak itu sebagai seorang saintis mempunyai
komunikasi terjejas. Walau bagaimanapun, kanak-kanak
tidak dibenarkan skop untuk menganggap inisiatif,
membuat cadangan untuk aktiviti, atau menilai
apa yang mereka lakukan dan dengan itu untuk berkongsi kuasa.
Di Greece, inisiatif dan kuasa dalam
program bersama orang dewasa, yang mahu
mengisi kepala kanak-kanak dengan maklumat . Terdapat
hanya satu pengecualian, apabila pendidik menggunakan pendekatan penyelesaian masalah. Ia
menjadi jelas bahawa masalah yang disebabkan
oleh bahasa pendidik adalah sebahagiannya disebabkan
kepada fakta bahawa beberapa aktiviti tidak mempunyai
tujuan yang jelas atau telah disertakan supaya dapat
menunjukkan kepada anak sesuatu yang baru, walaupun
yang terjadi itu fleetingly. Model kanak-kanak di
mana aktiviti-aktiviti yang diperhatikan adalah berdasarkan adalah
terutamanya satu kanak-kanak orang berdosa, yang menunjukkan ketidakseimbangan kuasa yang memihak kepada
orang dewasa.
Ia adalah jelas bahawa di Greece pendidik
bekerja terutamanya soalan memori dan
ditutup soalan, manakala pendidik bahasa Inggeris terutamanya . soalan pembangunan digunakan
Pendidik di kedua-dua negara seolah-olah mempunyai
dalam minda model pembicara yang perancangan
yang "mengekalkan [s] tema perbualan
dengan terus-menerus bertanya soalan arahan; . . .
Pilihkan [s] sehingga hanya mereka sumbangan secara spontan oleh kanak-kanak yang sesuai dengan tema mereka;
dan. . . mengabaikan [s] atau menangkis [s] off tawaran lain dari kanak-kanak "(Wood, McMahon, &
Cranstoun, 1980, p. 79).
Ciri-ciri di atas