Bullying and victimization is a uni

Bullying and victimization is a universal public health concern that affects a significant proportion of adolescents.1 Bullying is characterized by repeated aggressive behaviour with the intention to harm the victim, and an imbalance in power between the bullies and their victims, making it difficult for the victims to defend themselves.2–4 Bullying may be direct or indirect aggression, it may be verbal, physical, psychosocial, emotional, or cyber bullying.5–7 In the last decade, research has shown that about 10% to 30% of children and adolescents are recurrently involved in school bullying, either as victims, bullies, or bully-victims.8,9 Factors that confer risk for bullying victimization include being female, low socioeconomic status, belonging to a minority group, being overweight, having a learning disability, and having poor social skills.10 There is growing evidence that bullying victimization may have numerous negative, long-term mental health consequences, including anger, sadness, anxiety, depression, self-harm, and suicidal ideation and attempts.7,8 Further, both bullies and victims are overrepresented among those seen by mental health professionals. One study found that about 24% of victims, 42% of bullies, and 44% of bully-victims had contact with mental health professionals, compared with 13% of control subjects.11

Hasil (Melayu) 1:

Bullying dan victimization berbau adalah satu kebimbangan kesihatan awam sejagat yang menjejaskan sebahagian besar adolescents.1 Bullying dicirikan oleh mengulangi tingkahlaku agresif dengan niat untuk mencederakan mangsa dan ketidakseimbangan kuasa antara pembuli dengan mangsa-mangsa mereka, menjadikannya sukar untuk mangsa-mangsa untuk mempertahankan themselves.2–4 Bullying mungkin langsung atau pencerobohan secara tidak langsung, ia mungkin lisan , fizikal, psikososial dan emosi, atau bullying.5–7 siber pada dekad terdahulunya, penyelidikan telah menunjukkan bahawa kira-kira 10% hingga 30% daripada kanak-kanak dan remaja akan berulang terlibat dalam buli sekolah, sama ada sebagai mangsa, bergaduh atau buli-victims.8,9 faktor-faktor yang memberi risiko untuk buli victimization termasuk menjadi perempuan, rendah status sosioekonomi, dipegang oleh kelompok minoriti, sebagai berat badan berlebihan, mempunyai ketidakupayaan pembelajaran dan mempunyai skills.10 sosial yang miskin terdapat bukti-bukti yang semakin meningkat bahawa buli victimization mungkin mempunyai banyak negatif , jangka panjang akibat kesihatan mental, termasuk kemarahan, kesedihan, kebimbangan, kemurungan, membahayakan diri, dan customising membunuh diri dan attempts.7,8 lagi, kedua-dua pembuli dan mangsa yang overrepresented antara mereka dilihat oleh profesional kesihatan mental. Satu kajian mendapati bahawa kira-kira 24% daripada mangsa, 42% dari bergaduh, dan 44% mangsa buli mempunyai hubungan dengan profesional kesihatan mental, berbanding dengan 13% dari subjects.11 kawalan

Hasil (Melayu) 2:

Buli dan penganiayaan merupakan masalah kesihatan awam sejagat yang memberi kesan sebahagian besar daripada buli adolescents.1 mempunyai ciri-ciri tingkah laku agresif berulang dengan niat untuk mencederakan mangsa, dan ketidakseimbangan kuasa antara pembuli dan mangsa mereka, sehingga sukar untuk mangsa untuk mempertahankan Buli themselves.2-4 mungkin secara langsung atau tidak langsung pencerobohan, ia mungkin secara lisan, fizikal, psikososial, emosi, atau bullying.5-7 siber dalam dekad yang lalu, penyelidikan telah menunjukkan bahawa kira-kira 10% kepada 30% daripada kanak-kanak dan remaja adalah recurrently terlibat dalam buli sekolah, sama ada sebagai Faktor mangsa, membuli atau pembuli-victims.8,9 yang memberikan risiko untuk membuli penganiayaan termasuk menjadi perempuan, status sosioekonomi rendah, yang dipunyai oleh kumpulan minoriti, berat badan berlebihan, mempunyai masalah pembelajaran, dan mempunyai skills.10 sosial yang lemah Terdapat bukti yang semakin meningkat bahawa membuli penganiayaan mungkin mempunyai banyak, jangka panjang kesan kesihatan mental negatif, termasuk kemarahan, kesedihan, kebimbangan, kemurungan, mencederakan diri sendiri, dan ideation membunuh diri dan attempts.7, 8 selanjutnya, kedua-dua pembuli dan mangsa yang terlalu ramai di kalangan mereka yang dilihat oleh profesional kesihatan mental. Satu kajian mendapati bahawa kira-kira 24% daripada mangsa, 42% daripada pembuli, dan 44% daripada pembuli-mangsa mempunyai hubungan dengan profesional kesihatan mental, berbanding dengan 13% daripada kawalan subjects.11